Miyako

"Dat was geweldig !" zei ik verbluft. "Deshooouuuuu!" zei Cherri die hyperactief om mijn hoofd heen vloog. "Je ging van boem en glitter en UWAAAAAAAAW!" ze vloog nog sneller. Ik lachte om haar. "Het voelde zo goed nyuu!" gilde ze nu. Er verscheen een gitaartje in haar hand en ze sloeg alle snaren kort aan. "Ik ben zo blij nyuu!" "Dat is te merken" zei ik lachend. Ineens draaide ik me om en zag ik de jongen nog net weglopen. Cherri hing naast mijn hoofd en keek hem na. We haalde tegelijk onze schouders op. "Ne, Kotobuki-san, ben je er weer klaar voor om terug naar binnen te gaan?" vroeg Tadase. Misora knikte. Kukai glimlachte. "Kom!" met zijn vieren gingen we terug naar binnen. Waar was Amu? "Straks, na de lessen, hebben we nog een vergadering in the Royal Garden" zei Tadase. Misora en ik knikte. Samen met Misora ging ik naar het klaslokaal. Tadase en Kukai hadden nog snel iets te doen.

Gomen ne, Misora-chan.. Ben inspiloos TT___TT

Misora

Ik keek naar Miyako en hoe ze aanviel. Dit was echt iets vreemds. We waren opeens veranderd van gewone meisjes naar Mahou Shoujo's. Eigenlijk had ik een enorme afkeer tegen mahou shoujo.. Maar goed. Dit was toch allemaal een droom dus kon ik net zo goede meespelen. 'Mighty Mic!' riep ik opeens. En en verscheen een knalgele microfoon in mijn handen met allemaal kleine roze sterretjes erop. 'MICROPHONE BLAAAAAAAAAST!' schreeuwde ik. Er schoten geluidsgolven weg die zorgden dat het ei echt helemaal stil bleef en dat het helemaal niet meer bewoog. Het was een soort van verdoofd. Miyako en ik keken naar elkaar. 'Dit is raar.' floepte ik eruit. En Miyako knikte. 'Zeg dat wel.' Toen begonnen de kettingen die we net hadden gekregen opeens te gloeien. Even later begon het echt een fel licht uit te stralen. Toen voelde ik opeens dat ik warm van binnen werd en ook hoe Miyako's hand zich om de mijne sloot. Ze keek me verbaasd aan. Waarschijnlijk had ze geen idee waarom ze dat net had gedaan. Toen stegen we een stuk op van de grond. Ik had eigenlijk -stiekem- best hoogtevrees en vond dit doodeng. Ik gilde eventjes. Ook Miyako zag eruit alsof ze liever op de grond stond. Toen schreeuwden we opeens tegelijk iets. 'Jewel Twins no Duetto!' Ik voelde mezelf opeens ontzettend krachtig worden. De andere hand, die die we dus niet van elkaar vast hadden, van Miyako en mij kwam naar elkaar toe en we maakten samen een hartje in de lucht. 'HEAL YOUR HEART!' schreeuwden we weer tegelijk en toen kwam er een stroom van muzieknootjes uit die naar het ei vloog. Het ei werd omsingeld en Miyako en ik landden weer. Toen we weer naar het ei keken zagen we dat het van kleur was veranderd en nu geen X meer had.

Miyako

"Kotobuki-san!" ik rende het podium af achter Misora aan. Na een poosje zoeken vond ik haar in de tuinen. Ik hurkte naast haar neer. "Hé, je zingt goed" zei ik zachtjes. Misora brabbelde wat in zichzelf. "Kom op, binnen no-time is iedereen het vast vergeten" zei ik onzeker. Misora wilde net wat gaan zeggen toen Tadase en Kukai naast ons hurkte. Ze trokken Misora overeind. "Ik wilde jullie net iets geven en dan rennen jullie weg" zei Tadase alsof er niets was gebeurd. Kukai en hij hadden een kettinkje vast. Voorzichtig deed Tadase me de ketting op, Kukai deed dat bij Misora. Het was een kettinkje met een roze steentje eraan. "Kireee" zei ik zachtjes. Toen kwam er iets langs ons heen flitsen, gevolgd door een jongen met kattenoren die er achteraan zoefde. Dat was die jongen! "MUUURRRIIIIIIII" ging er door de lucht. "Batsu tamago" zei Tadase geschrokken. Ik wilde het helpen. Het goed maken. Ineens, zonder dat ik het besefte riep ik iets en maakte ik handgebaren. "Miyako no kokoro! UNLOCK!" Cherri ging terug in haar ei en ging terug mijn lichaam in. Ik werd opgetild door een groen met rood licht en voelde me helemaal warm en fluffig van binnen. Niet veel later belande ik op de grond. Misora kwam ook naast me neer. Wauw! Ze zag er echt schattig uit! Toen bekeek ik mezelf. "Kyaaaaa! Kawaii!" riep ik blij uit, helemaal niet verbaasd dat ik getransformeerd was. Het ei kwam weer terug en Ikuto ook. Verbaasd stopte hij voor ons. Ik richtte me tot het ei. Het bewoog heel veel. "Elektrick Tune!" riep ik. Er verscheen een bloedrode gitaar in mijn handen. Met mijn gitzwarte plectrum gleed ik over de snaren. "TUNE WAVE!" paarse kringen schoten uit de gitaar naar het ei om het op zijn plaats te houden.

Misora

'Kotobuki Misora, ook een transfer student uit Kurobe!' hoorde ik Tadase zeggen. Oké. Rustig ademhalen. Ik kon dit. Ik kon me hier doorheen slaan. Oh, ik kon het echt wel. Let maar op. 'W-watashii wa.. Watashii wa Kotobuki Misora desu. I-Ik kom uit Kurobe en.. Eto..' Shit. Ik stotterde. Ik kon het niet. 'Daijoubu, Mi-chan. Ik help je wel.' hoorde ik Nene zeggen. 'Nene, niet-' Maar het was al te laat. Ik hoorde de "plop" toen het muzieknootje in mijn haar verscheen. Ik merkte hoe ik de microfoon uit de standaard haalde en hoe ik begon te zingen. Ik deed het niet zelf. Of misschien ook wel. Maar ik kon het niet stoppen. Ik zong gewoon voor een hele grote zaal en ik zag vanuit mijn ooghoeken dat Nene enthousiast meeklapte. Het leek net alsof ik in het lichaam van een buitenstaander zat. Alsof ik iets meemaakte wat iemand anders deed. Iemand die ik echt beslist niet was. Toen het lied afgelopen was, verdween het muzieknootje ook meteen weer uit mijn haar. Ik liet van schrik de microfoon vallen en rende zo snel als ik kon het podium af. Ik rende de school door, naar buiten, naar de tuin. Ik rende verder tot ik een plekje zag waar ik alleen kon zitten en ik ging er dan ook zitten. Mijn hoofd was helemaal rood en ik leunde ermee tegen mijn knieën. 'Nene no baka.' zei ik zachtjes. Ik schaamde me helemaal kapot.

Miyako

Ik hoorde het geroezemoes aan de andere kant van de zaal. Aan de andere kant van het gordijn, waar wij zometeen zouden staan. Ik was hier niet klaar voor, ik hield er niet van om in de spotlights te staan. Jawel, ik vind het wel leuk. Ik ben gewoon nerveus. Ik frunnikte zenuwachtig aan het speldje in mijn pony dat ik er vanmorgen snel in had geschoven omdat hij vreselijk krulde. "Je kan het Miyako-chii, ik help je nyuu" zei Cherri opgewekt in mijn oor. Ik zette een trillende glimlach op. "Het lukt je wel, Heiwajima-san" zei Tadase. "Uhu! Ik vond het ook niets in het begin" zei Amu. Mijn glimlach stopte met trillen. Het gordijn ging open. We stapte met zijn vijven naar voren. "Hallo iedereen. We zijn hier vandaag weer met zijn alle om twee nieuwe Guardians voor te stellen" begon Tadase. Hij gebaarde met zijn hand naar Misora en mij. "Voor The Ace Chair hebben we de transferstudent, helemaal nieuw uit Kyoto, Heiwajima Miyako" Ik stond aan de grond vastgenageld. Het scherpe witte licht scheen fel in mijn ogen. Mijn knieën knikte. "Hayaku, Miyako-chii!" Ik hoorde een lichte poef en voelde me anders. Ik keek door de zaal. Ik snakte naar aandacht. Soepeltjes liep ik naar de microfoon. Met heel veel spontaniteit en humor stelde ik mezelf voor. Was ik mezelf nu voor schut aan het zetten? Nee, dat niet, maar ze vonden het wel leuk. Ik sloot af met een buiging en "Yoroshiku onegaishimasu!" en hoorde weer de poef. Ik voelde me weer mezelf. Cherri hing voor me en keek me met een geruststellende glimlach aan. Ze stak haar duimpjes op. Ik glimlachte terug. "Voor The Queens Chair hebben we..." begon Tadase.

Misora

Ik liep naar de tafel en bleef achter de stoel staan. Ik leunde er met mijn handen op. 'Dus. Wat is de bedoeling zometeen?' zei ik vrolijk. 'Het is niet ingewikkeld. Jullie stellen jezelf gewoon voor, en eigenlijk is dat alles. Je zegt wie je bent, in welke klas je zit, dat soort dingen. Je verteld een beetje over jezelf, meer hoef je niet te doen.' zei Kukai. Ik knikte. 'Oké, dat kan ik wel.' zei ik. Oké. Kan ik dat wel? Schoot er door mijn hoofd heen. Ik kreeg er kriebels van in mijn buik als ik eraan dacht. Ik was niet goed voor grote groepen. Ik moest al stotteren als ik een spreekbeurt moest houden. En dit waren nogal wat meer mensen dan dat je normaal gesproken bij je spreekbeurt had. Ik haatte dit soort situaties, maar ik kon me nu niet zo zwak laten zien. Dus bleef ik vrolijk glimlachen terwijl ik diep van binnen misselijk begon te worden. Tadase keek naar mij en Miyako-chan. 'Jullie hebben nog zo'n tien minuten voordat we gaan.' zei hij. Ik zag Miyako knikken. Leek het nou zo of was zij eigenlijk ook bloednerveus. 'Daijoubu. Maak je maar geen zorgen.' zei Amu. Ze legde haar hand op mijn schouder en ik keek even naar haar. Toen knikte ik. Volgens mij keek ze dwars door mijn ik-durf-het-echt-wel-masker heen. De tien minuten gingen ontzettend snel, en ik probeerde me in die korte tijd allemaal variaties te bedenken over hoe ik me kon voorstellen. 'Konnichiwa! Watashii wa Kotobuki Misora desu! Daijoubu, minna?!' Of was dat te energiek? Ik dacht van wel. Of moest ik me gewoon rustig houden? Maar dan zou iedereen denken dat ik suf en saai was en dat zou ook geen goede indruk maken. Oh, ik wist het niet! En net toen ik bijna echt aan het doorslaan was, was het volgens Tadase tijd om te gaan. Ik slikte en liep The Royal Garden uit. Op naar de school. Op naar de aula. En alles werd alleen nog maar erger toen ik achter het gordijn van het podium stond.

Miyako

Met een geroosterde boterham met jam in mijn mond fietste ik naar de afgesproken plek. Ik hoopte dat ik niet te laat was, ik had me namelijk een half uur verslapen. Ik begon sneller te fietsen en zag haar toen staan. "Miyako-chii, er zit jam op je wang nyuu" riep Cherri, maar ik hoorde haar niet. Ik stopte naast Misora. "Ohayo!" zei ik opgewekt. Misora keek me even aan en begon toen te lachen. "Eh? Nani?" ik keek of ik mijn kleren binnenstebuiten aanhad, maar dat was niet. "Er zit allemaal jam op je wang" zei Misora. "Dat zei ik toch nyuu" zei Cherri. "Eh?" Ik ging met mijn hand naast mijn wang en keek er toen naar. Het zat vol met aardbeienjam. Ik moest ook lachen. Met mijn fiets aan de hand liep ik verder met Misora naar school. Toen we er eenmaal waren liepen we meteen naar The Royal Garden. Voorzichtig opende ik de deur. "Ohayo" riep ik. "Ohayo Miyako-tachi!" riep Kukai. Ik glimlachte onzeker en liep verder. Misora liep achter me aan.

Misora

Next Day

Ik werd wakker en ik rekte me uit. Ik had vannacht voor het eerst in een lange tijd weer eens goed geslapen. Ik had me een week lang, of was het een maand, druk gemaakt over de nieuwe school. Of ik me er wel thuis zou voelen. Of ik wel nieuwe vrienden zou maken, dat soort dingen. Maar nu na een dag had ik het allebei. Ik had vrienden. En ik voelde me er nu al thuis. Wie had dat ooit durven denken! Ik stond op en deed mijn schooluniform aan, inclusief het rode manteltje. Ik vond het nog steeds een ontzettend schattig dingetje! Toen liep ik samen met Nene naar beneden om te gaan ontbijten. Ik was vroeg opgestaan, dus had ik nog erg veel tijd over. Ik kon dus lekker rustig aan doen. Toen ik mijn ontbijt op had rende ik weer naar boven, naar de badkamer, om mijn haar te fatsoeneren en om mijn tanden te poetsen. Toen was ik er helemaal klaar voor. 'Ik ga!' riep ik nog snel voordat ik naar buiten liep en de deur dichtdeed. Ik liep rustig aan, ik had toch alle tijd. Ik was nog steeds vroeg. Ik liep naar de plek waar Miyako en ik gister hadden afgesproken. Toen ik er aankwam was ze er nog niet. Dat vond ik ook niet raar. Ik was meer dan tien minuten te vroeg. En ik kon nog wel even wachten. Ik stond zenuwachtig aan mijn manteltje te prutsen. Ik had nooit op clubs gezeten op mijn vorige school. En nu zat ik gelijk de eerste dag al bij een club. De belangrijkste club van de school nog wel. De Guardians.. Hm.. Ik was zo blij dat ik erbij zat. Dat ik ergens bij hoorde. Dat ik iets voor kon stellen voor de school.

Miyako

Ik stapte op mijn fiets, waarmee ik net de hele tijd aan de hand had gelopen. Volgens mij had ik binnen een korte tijd een paar nieuwe vrienden erbij. "Miyako-chii nyuu, gaan we straks een Karaoke-Challenge doen?" vroeg Cherri. Ik schudde mijn hoofd. "Aahw, waarom niet nyuu" "Omdat ik dat alleen maar in het weekend mag doen" zei ik. Cherri zat op mijn hoofd en hield zich goed vast aan het elastiekje waarmee ik mijn pony in een klein staartje had gedaan. Toen ik eenmaal thuis was zette ik mijn fiets weg en ging ik naar binnen. Nadat ik mijn schoenen had uitgedaan en weggezet liep ik de keuken in. "Okearinasai Miyako-chan" zei mijn moeder. Ze liep naar de kamer met glazen thee en koekjes. Ik schoof aan aan tafel. "Hoe was het op je nieuwe school? Al aardige mensen ontmoet?" vroeg mijn moeder. Ik nam een slokje thee. "De school is echt kei groot en ik zit al bij een clubje" zei ik. Mijn moeder keek me glimlachend aan. "Goedzo, wat voor een clubje?" "De Guardians.." ik begon uit te leggen wat die zoal deden. "Iedereen heeft de naam van een kaart en ik ben The Ace Chair".

Dit wordt een stukje inspiratieloos? Als ze niet bij elkaar zijn is het altijd inspiratielozer.

Misora

Ik keek naar het manteltje. 'Kawaii.' zei ik zachtjes. Toen keek ik op en glimlachte stralend. 'Arigatou gozaimasu!' zei ik vrolijk. Iedereen glimlachte terug. Toen keek ik naar mijn horloge en zag dat het hoog tijd was om naar huis te gaan. 'Gomen nasai. Ik moet naar huis. Anders gaat mijn moeder flippen.' Ik stond op en schoof de stoel aan. Ik zag dat Miyako ook op stond. 'Ik moet ook gaan.' zei ze. De rest van de Guardians stond ook op en knikten. 'Goed. Dan zien we elkaar morgen weer. We komen eerst hier samen en dan gaan we naar de bijeenkomst.' zei Tadase. Ik knikte. 'Hai!' zei ik. 'Mata ashita ne.' zei Miyako en we liepen samen The Royal Garden uit. We kwamen erachter dat we een lang eind samen konden lopen. Daar was ik blij om. Dan hoefde ik niet het hele eind alleen te lopen. Nene en Cherri zweefden vrolijk naast ons en hielden hun mond niet meer. Ze kwebbelden maar door. 'Raar om opeens zomaar bij een groep te horen.' zei ik en Miyako knikte. 'Dat is inderdaad vreemd. Maar het voelt wel fijn.' zei ze en ik knikte. Iedereen zag er heel erg aardig uit en ze deden ook aardig. Dat was inderdaad fijn. Het hele nieuwe school idee werd opeens veel minder eng als je gelijk nieuwe mensen ontmoette en nieuwe vrienden maakte. En ik voelde me eigenlijk ook meteen op mijn gemak. Toen kwamen we op het punt waar we allebei een andere kant uit moesten. 'Zullen we hier morgenvroeg weer afspreken?' vroeg ik. Miyako knikte. We spraken de tijd af en toen liepen we allebei een andere kant uit. Ik draaide me nog even om en zwaaide. En Miyako deed op dat moment precies hetzelfde. Ik lachte en draaide me opnieuw om. Ik liep weer verder naar huis.

Miyako

Ik luisterde aandachtig naar Hotori-kun. Ik als The Ace of the Queen. Waren er dan maar zo weinig mensen met een Shugo Chara? Ik probeerde me voor te stellen wie de vorige waren geweest. Vast ook meisjes. Ik beet op mijn lip. "Wat moet je als zo'n Guardian dan allemaal doen?" vroeg ik. Amu en Tadase keken elkaar even aan en Amu begon het allemaal een beetje uit te leggen. Ik knikte begrijpend. Zou ik dan ook bevriend met ze worden? Ik keek even opzij naar Misora, ze luisterde. Haar Shugo Chara is erg schattig, dacht ik met een glimlach. Toen keek ik naar Cherri. Was dat nou mijn eigen ik? "Dus, zouden jullie het willen doen?" vroeg Kukai. Zonder er al te veel over na te denken antwoordde ik met een "Ja". Kukai grijnsde. We keken naar Misora die nadacht. Uiteindelijk stemde ook zij in. Tadase stond op en legde zijn handen op tafel. "Oké, Kotobuki-san, jij wordt de nieuwe Queen's Chair en Hejwajima-san, jij wordt de nieuwe Ace Chair. Ik zal er voor zorgen dat er morgen een nieuwe ceremonie wordt geregeld en dan stellen we jullie voor. Hinamori-san, pak jij de mantels even." Amu stond op en liep naar een kastje. Uit dat kastje haalde ze twee rood, geruite manteltjes. Ze gaf ze aan ons. "Vanaf nu zijn deze voor jullie. Welkom bij de Guardians" zei ze. Ik glimlachte naar haar en bekeek de mantel.

Misora

Ik glimlachte. Alles was weer goed. Yay. Ik keek hoe de Shugo Chara's elkaar allemaal aan het bespringen waren en lachten en vrolijk en blij waren. 'Laten we naar binnen gaan.' zei Hotori-kun. Ik knikte even en toen liepen we met z'n allen het grote glazen gebouw in. Het was er mooi. In het gebouw wat The Royal Garden werd genoemd. Er stond een tafel en het meisje met het roze haar, Hotori-kun en Souma-kun gingen zitten op de stoelen die eromheen stonden. In totaal stonden er vijf stoelen. Souma-kun knikte naar mij en het andere meisje dat we moesten gaan zitten. Dat deden we ook allebei. 'Kunnen jullie ons nog een keer jullie naam vertellen?' zei Hotori-kun. Het meisje knikte. 'Heiwajima Miyako.' zei ze. 'Kotobuki Misora.' zei ik daarachteraan. Hotori-kun knikte even. 'Watashii wa Nene, desu!' zei Nene toen opeens. Ik grijnsde. 'En dat is dus inderdaad Nene, mijn Shugo Chara.' zei ik. Iedereen stelde zich nog een keer voor, en vertelde de naam van hun Shugo Chara. In Amu's geval vier Shugo Chara's. 'Wij zijn de Guardians van de school. Normaal zijn we met z'n vijfen. The King's Chair, dat ben ik. The Jack's Chair, dat is Souma-kun. The Joker, dat is Hinamori-san. En dan ook nog The Queen's Chair en The Ace Chair. Maar die zijn er niet meer. Ze zijn beide verhuisd vorig jaar. En nu zijn we nog maar over met z'n drieën. De Guardians hebben allemaal een Shugo Chara.. En nou ja.. Nou vroeg ik me af.. Volgens mij zijn jullie de nieuwe Queen en Ace.' zei Hotori-kun. Ik keek hem met grote ogen aan. Ik was hier nog maar net op school. Dan kon ik toch niet meteen bij een of ander raar clubje gaan?

Miyako

De X Chara veranderde in een klein schattig meisje met bruine krullen en een kersje in haar haar. "Arigatou nyuu" zei ze met een redelijk hoog stemmetje, ze sprak door een klein microfoontje van haar headset. Het ei sloot zich om het meisje heen en zoefde terug naar mij. Het ging in de buurt van mijn hart terug naar binnen. Ik voelde me ineens stukken beter. Niet veel later kwam het ei op een of andere vage en vreemde manier vanachter me weer te voorschijn. Het tikte tegen mijn hoofd aan. Op een of andere manier vond ik het niet meer eng, ookal wist ik niet wat er zojuist was gebeurt. Met beide handen omklemde ik het ei en moest ik glimlachen. Het gaf me geen vreemd gevoel meer, het voelde ineens vertrouwd. Het ei begon heftiger te bewegen en ik liet het los. Het ging voor mijn neus zweven en sprong open. "Miyako-nyuu!!" Riep het kleine meisje hyperactief. "Watashi wa Cherri-pyon desu nyuu" zong ze schattig. Ik keek haar met grote ogen aan en begon toen ineens te lachen. Wat was ze grappig en klein en lief. Cherri's blauwe ogen werden ook groot en ze zette een grote lach op. Een paar tellen later werd ze door Suu, Ran, Nene, Miki en Dia besprongen. Ondertussen bestudeerde ik de kleine Cherri. Ze droeg een zwart rokje en een wit bloesje. Nog snel zag ik Amu van vreselijk roze cheerleader naar gewoon meisje veranderen. Ik liep naar haar toe. "H-hinamori-san, arigatou" zei ik en ik boog zo diep het ging. "Arigatou nyuu!" Cherri had zich los gewurmd en boog met me mee.

Misora

'Abunai!' riep ik toen ik het ei terug zag zoeven. 'Chara Change!' riep Hotori-kun. Ik zag hoe er een kroontje op zijn hoofd kwam en hoe hij een staf vasthield. 'Holy Crown!' Er kwam een soort van beschermende koepel om ons heen. Souma-kun was inmiddels ook geChara Changed. 'Mi-chan.' zei Nene en ik knikte. Er verscheen een muzieknootje in mijn haar en ik had een microfoon vast. 'Microphone Power!' riep ik en er kwamen allemaal muzieknootjes uit die naar de X Chara -Want dat was het inmiddels al geworden- toe vlogen. Hierdoor was de X Chara afgeleid en ik hoorde dat Hotori-kun 'Hinamori-san, nu!' riep. Ik keek naar het meisje met het roze haar. Ze knikte naar haar roze Shugo Chara en die knikte terug. 'Atashii no Kokoro, Unlock!' riep ze toen. 'Ch-Charanari?' zei ik verbaasd. Ik zag hoe er een groot roze licht om het meisje heen kwam en toen zag ik even niets meer. Ik was verblind door het felle roze licht dat van het meisje afkwam en ik kon even echt niets meer zien. Ik wendde mijn gezicht af en keek een andere kant op. Recht in de ogen van Souma. Hij glimlachte naar me. Kennelijk gebeurde dit dus wel vaker. Ik had nog nooit eerder een X Egg of een X Chara gezien, maar ik had er wel van gehoord. Dit was weer eens iets nieuws in mijn leven dat toch al lang niet meer saai was. Toen was het licht verdwenen en kon ik weer naar het meisje kijken, dat deed ik toen ook. 'Charanari, Amuletto Hearto!' hoorde ik haar roepen. Ze had nu een heel ander pakje aan. Het leek op de soort pakjes die chearleaders aanhadden. Deze was helemaal roze. Toen ging alles heel snel. De X Chara viel aan en het meisje ontweek. En toen ze eventjes de kans kreeg ging ze met haar handen in een erg pijnlijke hartjespositie staan en riep ze: 'Negativo Hearto ni! Lock on! Open Hearto!' Ik keek met open mond toe hoe er een straal van licht naar de X Chara toe ging.

Miyako

Ik begon eng, zenuwachtig te lachen. "Uso da.. Uso dayou..?" Kukai en Misora schudde hun hoofd. Ik liet het ei uit mijn handen vallen en stapte achteruit. Kiseki en Suu vingen het snel op. Ik bracht mijn handen naar mijn hoofd en lachte weer engetjes. Ik werd echt gek, ik wist het, ik kon tranen in mijn ogen voelen prikken. Ik was toch gewoon? Waarom moest ik dan weer zoiets vreemds meemaken. Dat wilde ik niet! "Naze.. Kore wa watashi ni okoru riyuu" Tadase legde zijn hand op mijn schouder maar ik schudde hem af. Ik was vreemd. Dit klopte niet. Mijn ouders hadden het ook gezegd. Ik deed vreemd, zat alleen maar in mijn kamer wat te zingen en volgens hun klonk het ook nogeens super slecht. Moest ik mijn droom om te zingen dan maar opgeven. Dat zou wel het beste zijn. Ik kon mezelf beter inschrijven bij een of andere inrichting. "Tamago ga..." begon Dia. Er klonk een vreemd geluidje en er zweefde een zwart ei met een groot wit kruis in de buurt van me. "Muuurrrriiiii~" klonk er scherp en hoog. Ik sloeg uit angst mijn handen voor mijn ogen. "Amu, hayaku!" riep Kukai. "Het is al te laat, het is weg" zei Amu zwak. Ik voelde me leegjes vanbinnen. "Watashi wa utau kotoga dekinai.. Watashi wa henda.." er verscheen een zwakke projectie van mij achter het ei dat met een grote boog weer terug kwam zoeven.

Volgens Google Translate is dat Japans voor: Waarom, waarom overkomt mij dit

Misora

'Daijoubu?' zei ik. Ik hield mijn hoofd schuin en ik keek naar het meisje. Ik snapte wel hoe ze zich voelde. Ik had hetzelfde ook gehad. Het gevoel van gek worden. Het gevoel dat je raar bent. Dat je alles maar inbeeld. Ik wist precies wat het allemaal inhield. Het meisje reageerde nog steeds nergens op. 'Het zal niet meer lang duren voordat je ei uitkomt.' zei ik met een twijfelend glimlachje. Toen keek het meisje me strak aan. 'U-uitkomt? Er komt echt.. Iets uit? Moet ik het uitbroeden? Maar..' stamelde ze. Ik hoorde Hotori-kun lachen. 'Je hoeft het niet uit te broeden, het komt vanzelf uit.' zei hij met een glimlachje. Ik knikte even. Het meisje keek weer naar het ei. 'Het komt allemaal goed.' zei ik zachtjes. En toen keek het meisje me alweer strak aan. 'Het komt goed? Ik heb vanmorgen een ei in mijn bed gevonden. En het beweegd en het is warm. En jullie zeggen dat het uitkomt en dat er dan zo'n raar klein persoontje uitkomt? En dat zou goed moeten zijn?' zei ze. Ik probeerde weer te glimlachen. 'Ik weet dat het raar klinkt. En je denkt waarschijnlijk dat je gek word. Dat had ik eerst ook. Maar langzamerhand word alles duidelijker. Dit is mijn Would be Self. Haar naam is Nene.' Ik knikte met mijn hoofd naar Nene die nog steeds bij mijn schouder zweefde. Nene knikte eventjes naar het meisje. En ik glimlachte nog een keer, deze keer wat sterker. Ik kon zien dat het meisje nog steeds ontzettend twijfelde.

Miyako

Uiteindelijk had Amu me toch maar mee naar binnen genomen in The Royal Garden. We zaten aan het tafeltje en ik zat tegenover Amu. Ik voelde me niet bepaald op mijn gemak. "Alle kinderen houden een ei in hun hart, en bij wat uitzonderlijke gevallen meerdere, in die eieren zitten hun would-be-self. Als ze uitkomen helpen ze je een handje met het vinden van je echte ik" zei ze. Ineens verstrakte haar gezicht. "Waar is de jouwe?" vroeg ze toen. Eh? Had ik er dus ook één. Was dat, dat vreemde ei? "Uhm.." ik begon in mijn tas te graven en vond het niet. "Het is weg" zei ik geschrokken. "Eh?! Nani!" Amu sprong overeind. "Hoe heet je trouwens?" vroeg ze toen dommetjes. "H-heiwajima Miyako" "Hinamori Amu" ik knikte met een verlegen glimlach. "We gaan je ei nu meteen zoeken!" zei ze. Weer knikte ik. Amu rende naar buiten en ik volgde haar ongemakkelijk. Amu gooide de deur open en stond recht voor een jongen met rood/bruin haar en een grijns. "Kukai!" riep Amu geschrokken. Achter de jongen die blijkbaar Kukai heette verscheen ook nog de blonde jongen van het podium en het meisje waar ik naast zat. Het meisje liep naar me toe. "Kotobuki Misora desu, deze is van jou" ze stak het ei naar me uit. Ik keek haar vreemd aan. Hoe kwam zij daar nou weer aan? Ik had het vast laten vallen! Met trillende handen pakte ik het ei aan. Het voelde warm en verschoof even. Ik schrok en het ei viel bijna uit mijn handen. Wat was dit? Ik zou waarschijnlijk nogsteeds slapen en dit zal wel een erg vreemde droom zijn. Maar dan had ik die pijn van het vallen niet gevoeld. Ik begreep er niets van. Alsof er kleine Would-be-selfs bestaan. Maar waarom zag ik het dan? "Eh, Heiwajima-san, gaat het? Je ziet nogal bleek" zei Amu. "Oi?" Kukai zwaaide voor mijn gezicht maar ik staarde alleenmaar vreemd naar het ei.

Misora

Oké. Daar zat ik dan. Met een ei van iemand anders op mijn schoot. Een Shugo Chara ei, dat kon ik ook wel zien. Ik pakte het in mijn handen en keek ernaar. 'Atatakai.' zei ik zachtjes. Nene's ei was ook warm geweest, net voordat ze uitkwam. Nene ging ondertussen op mijn hand staan en legde haar hand op het ei. Wat hadden die mensen hier toch met Shugo Chara's? Was ik hier onbewust op een Shugo Chara school gekomen ofzoiets? 'Omochikaeri!' zei Nene enthousiast. Ik schudde mijn hoofd en keek naar haar. 'Yada. Dat mogen we niet doen. Dat ei is van iemand anders en we moeten het terugbrengen. Dit is geen would be self van mij. In dit ei zitten de dromen van een ander persoon.' zei ik zachtjes. Ik stond op met het ei en Nene nog in mijn hand. Nene keek me beteuterd aan maar zei er verder niets meer over. Ik liep de zaal uit, de weg die het meisje ook had genomen. Toen ik eindelijk buiten was -het leek alsof er geen einde aan kwam met al die starende gezichten- keek ik nog steeds naar het ei. Ik kon mijn ogen er gewoon niet vanaf houden. Shugo Chara's. Ze waren zo schattig en fluffig en en en.. Ik was gewoon nieuwsgierig hoe deze eruit zou komen te zien. Ik zuchtte en bleef naar het ei kijken terwijl ik gewoon doorliep. Toen knalde ik opeens tegen iemand op. Ik schrok en gooide het ei van schrik om hoog. Toen viel ik achterover op de grond. Ik keek omhoog en keek in de ogen van de jongen die net nog op het podium had gestaan en die ik al een keer eerder had gezien. Hij keek me lachend aan en had het ei dat ik omhoog had gegooid in zijn hand. 'Daijoubu?' zei Nene bezorgd. Ik knikte even en krabbelde snel overeind en bleef hem aankijken. En toen keek ik naar zijn Shugo Chara. 'Hier is je ei.' zei hij terwijl hij het teruggaf. 'Het is mijn ei niet.' zei ik zachtjes. Hij haalde zijn wenkbrauwen op. 'Een meisje liet het op mijn schoot vallen. En nu wil ik het aan haar teruggeven, maar ik heb geen idee waar ze is.' zei ik uitleggend. 'Ik help je zoeken.' zei de jongen meteen. 'Souma-kun!' hoorde ik opeens een andere jongensstem roepen. De blonde jongen kwam aanrennen. 'Oh, trouwens. Ik ben Souma Kukai. En dat is Hotori Tadase.' zei Kukai. Ik knikte even. 'Kotobuki Misora.' zei ik toen.

Miyako

Zag ik dat nou goed? Werd ik gek? De drie mensen op het podium hadden ook van die vreemde figuurtjes rondom hun hangen. Het kon niet anders, ik werd gek. Ik balde mijn vuisten, stond op en rende weg. Ik greep ondertussen mijn tas omhoog want het was niet zo handig om die te laten staan in een grote zaal vol met mensen die ik allemaal niet ken. Op het moment dat ik naast het ene meisje rende viel mijn ei uit mijn tas op haar schoot, maar ik had het niet door. "Oi, matte.." zei het meisje nog, maar ik hoorde het niet en rende verder. Toen ik eenmaal de zaal uit was wist ik eigenlijk niet zo goed waar ik naartoe moest. Ik liep de school uit en liep chaotisch wat rond. Het kon toch niet waar zijn. Ik dacht diep na. Liet mijn kennis me nou in de steek? Ik had nog nooit gehoord dat iemand beweerde dat er kleine mannetjes naast je zweefde. Nouja, gekken misschien? Schizofrenen? Of hadden die alleen maar last van stemmen in hun hoofd. Ik wist het niet meer, maar ik wist wel dat het me allemaal even teveel werd. Uiteindelijk kwam ik uit bij een groot glazen gebouw, de deur stond open en ik kon het niet laten om er binnen te kijken. "Zo, dus hier ben je" zei plots iemand. Ik keek heel erg schuldig en betrapt om. Het was het rozeharigemeisje. "Dit gebouw is van de Guardians, je mag hier niet binnenkomen" zei ze redelijk streng. Toen zag ik ze weer. Met grote ogen keek ik ze alle vier aan. De kleine meisjes glimlachte allemaal terug. "Ze kan ons zien!" zie er eentje in een groen jurkje. "Eh? Zie jij Shugo Chara's!" riep Amu verbaasd. Ik was even stil. Shugo Chara's? "Eh? Sugoii Chara's?" Amu lachtte. "Nee, Shugo Chara's, je kleine would-be-selfs" Hallo? Kon iemand mij en dat meisje even voor haar hoofd slaan? Er staan er hier duidelijk een paar door te draaien. "Zien die dingen Shugo Chara's?" ik wees naar de kleine dingetjes. "Ja" zei Amu.

Misora

Ik keek strak naar het podium. Wat had het meisje willen vragen? Wat was mijn... Wat was mijn wat? Toen keek ik pas goed naar het podium. Ik hield mijn adem in toen ik de jongen van net zag. En zijn Shugo Chara. Hij was eigenlijk best leuk.. Mijn blik gleed weer verder. Een meisje met roze haar stond naast hem. Ze leek niet zo op haar gemak. Ik schrok nog veel meer toen ik ook vier Shugo Chara's naast haar zag zweven. Een blauwe, een roze, een groene en een gele. Ze waren enthousiast tegen het meisje aan het praten. Maar het meisje keek strak voor zich uit. Ze leek ongelofelijk zenuwachtig. De jongen die aan het praten was had blond haar, en ook hij had een Shugo Chara naast zich zweven. Ik keek snel naar beneden. En ik voelde me niet op mijn gemak. Waarom voelde ik me eigenlijk zo? Ik zou me blij moeten voelen. Er waren meer mensen met zo'n raar zwevend persoontje naast zich. Maar ik was niet blij. Ik dacht alleen maar dat ik nog gekker werd dan dat ik al was. Ik zag dat Nene op het punt stond om naar het podium toe te vliegen en mijn ogen werden groot. Ik schudde met mijn hoofd. 'Nene... Alsjeblieft..' zei ik zachtjes en smekend. Maar ze luisterde al niet meer. Ze vloog naar het podium toe. Ondertussen stelde de blonde jongen zich voor als Hotori Tadase, The King's Chair ofzoiets. Het meisje werd voorgesteld als The Joker. Haar naam was Hinamori Amu. En de jongen die ik die ochtend al gezien had heette Souma Kukai. Hij was The Jack's Chair. Eigenlijk had ik het heel komisch moeten vinden dat iedereen de namen had van kaarten. Maar ik keek alleen maar naar Nene die steeds dichter bij het podium in de buurt kwam. Ik beet op mijn lip. Vaag hoorde ik iets over dat de drie zich de Guardians noemden en ik hoorde ook dat een meisje naast me zei dat het raar was dat ze dit jaar maar met z'n drieën waren. Ik dacht er verder niet echt bij na en keek alleen maar naar Nene die enthousiast naar het podium vloog. Uiteindelijk was ze er, maar ze draaide zich om naar mij. Ik keek naar haar en schudde even mijn hoofd. Ik hoopte dat ze snapte dat ik wilde dat ze terug kwam. En gelukkig, god zij dank, deed ze dat ook. Ze keek me even vragend aan en snapte niet waarom ze niet kennis mocht maken. Maar ik snapte eigenlijk ook niet waarom ik haar tegen had gehouden. Misschien was ik wel gewoon bang om nieuwe contacten te maken.

Miyako

Ik wreef door mijn ogen en staarde nog een keer naar het meisje. Toen ze terugkeek keek ik snel weg en werden mijn wangen rood. Snel liep ik door. Ik wist dat ik naar de ceremonie moest, maar waar moest ik eigenlijk heen...? Mooh! Ik pakte het handvat van mijn tas steviger vast en liep de school in. Wow, groot, mooi, netjes. Ik keek met glinsterde ogen door de grote ruimte waar ik nu in stond. Ik moest ook mijn kluisje vinden. Dat moest ik eigenlijk eerst doen. Ik ging puur op mijn gevoel naar links en zocht een poosje. Op het gegeven moment kwam ik dan bij de kluisjes uit. Nu nog het goede nummer. Mijn blik gleed naar mijn hand, aan de binnenkant van mijn hand had ik het nummer geschreven. 1293 en waar stond ik nu? 1458. Hmm, ik liep verder tot ik in de buurt van mijn kluisje kwam. Mijn kluisje was wel erg herkenbaar. Hij zat helemaal boven aan en was in tegenstelling tot de rest van de kluisjes helemaal roze. Haha, wat grappig. Wacht. Roze. Nee! Ik sloeg mijn handen tegen mijn gezicht en kon wel gillen. Had ik weer. Met een zucht opende ik mijn kluisje en er vielen blaadjes uit. Ik raapte ze op en hoopte dat niemand het had gezien. Op elk blaadje stond het woord embryo geschreven met een vreemd getekend ei geval erbij. Ik trok mijn wenkbrauwen op, verfrommelde de blaadjes en gooide ze in de prullenbak. Snel dumpte ik mijn fietssleutel en andere overbodige spullen in het kluisje en sloot ik het af. Ik keek naar de grote klok die er hing en slikte. Ik was haast te laat voor de ceremonie! Snel zocht ik naar de ruimte waar dat werd gehouden. Oh, wat zat het vol. Haastig zocht ik een plekje en deed ik mijn best zo min mogelijk achter stoelpoten te blijven hangen. Ik zag het meisje van vanochtend weer, de stoel naast haar was leeg. Ik besloot daar maar te gaan zitten. Niet dat ik haar kende ofzo, maar ik had haar een keer gezien en iets in me vertelde me dat ik naast haar moest gaan zitten. Ik ging zitten en glimlachte. Weer zag ik dat vreemde zwevende ding. "Hé, zou ik wat mogen vragen?" Vroeg ik. Het meisje keek om en knikte. "Wat is..." ik werd halverwege mijn vraag onderbroken door een stem die van het podium afkwam. Het meisje keek naar het podium en ik dus ook. Er stond een blonde jongen waarvan waarschijnlijk iedereen op het eerste moment dacht "Haa, wat is hij knap, mijn prins" maar jammer genoeg val ik niet voor blond. Dat zorgde ervoor dat ik weer aan die mysterieuze jongen van vanmorgen moest denken. Ik schudde mijn hoofd en richtte mijn aandacht weer op het podium. Er stonden nog twee andere. Een jongen waarvan mijn eerste indruk was dat hij heel erg sportief was en een meisje met roze haar.

Misora

Ik stond aan de grond genageld en keek naar de richting waar de jongen heen was gegaan. Hij stond er al lang niet meer. Ik keek naar Nene. Het was niet zo dat ik had gedacht dat ik de enige was met een Shugo Chara, maar ik had niet verwacht iemand tegen te komen die er ook een had. Toen draaide ik me om en zag ik dat er een meisje naar me keek. Ze keek nogal vreemd. Ik flipte weer eens over het idee dat er misschien iemand was die Nene kon zien, maar ik stelde mezelf weer gerust. Dat kon niet. Ik draaide mezelf weer terug en begon verder te lopen. Verder op deze school rond te lopen die ik niet kende, tussen personen die ik niet kende. En weer een golf van onzekerheid. Geweldig dit. Nene en ik liepen naar de aula dinges. Daar zou alles beginnen. De toespraak. En de dingen die daarmee te maken hadden. 'Nene, geen dingen doen waar ik me later voor ga schamen.' zei ik zachtjes. Ik zag Nene serieus knikken, maar ik wist dat ik daar niet op kon vertrouwen. Als Nene vond dat ze iets moest doen, dan zou het ook gebeuren. Daar kon ik niets aan doen. Ik liep door de open deuren van de aula en ik keek de zaal door. Toen besefte ik opeens dat ik de jongen met de Shugo Chara zocht. Ik schudde mijn hoofd eventjes. Het was niet raar om een Shugo Chara te hebben toch? Ik bedoel, ik was zelf ook niet echt raar. Ik was nogal doorsnee. Ik had alleen een klein vliegend persoontje naast me die mijn persoonlijkheid kon veranderen, dat was alles. Oké. Dat klinkt niet als iets waar je een dat was alles achter kon plakken. Maar ik was niet echt raar ofzo. Dus andere personen met een Shugo Chara konden ook heel normaal zijn. Ik liep verder en ging ergens in het midden zitten. Ik staarde naar het grote podium en vond het idee dat ik hier niemand kende ineens ontzettend eng. Ik slikte en keek onzeker om me heen.

Miyako

Ik werd wakker van het luide gekwaak van een eend. Ik moest lachen en taste met mijn hand over mijn nachtkastje heen opzoek naar mijn iPod. Sinds ik deze toon als wekkeralarm had ingesteld was ik nog alleen maar lachen wakker geworden. Ik ging overeind zitten en trok mijn knieën op. Mijn voeten kwamen naast iets ei-vormigs en koels. Ik schrok en haalde voorzichtig mijn deken van me af. Ik keek naar de plek waar eerst mijn voeten lagen en zag daar een groen met rood ei liggen. Er zat een band van kersjes omheen die het rood en groen van elkaar onderscheidde. Ik knipperde dommetjes met mijn ogen en slaakte een raar kreetje uit. Wat doet een ei in godsnaam in mijn bed? Heb ik kip-krachten? Ik staarde naar mijn pyamabroekje, het zag er niet uit alsof er een ei was uitgekomen. Voorzichtig tikte ik met mijn vinger tegen het ei aan. Door het tikje schoof het wat naar links. Ik sprong uit bed en vroeg me af wat ik hier me aanmoest. Ik kon het niet hier laten liggen want dan zou mam het vinden. Ik zuchtte en ging mijn schooluniform aantrekken. Ik hield mijn hoofd onder de kraan zodat ik nog wat met mijn krullen aankon. Toen ik op het punt stond om naar school te gaan bedacht ik me dat het ei nog boven lag. Ik rende snel naar boven en hoorde mijn moeder mopperen over het feit dat ik met schoenen aan naar boven rende. Het vreemde ei lag nogsteeds op mijn bed. Ik pakte het beet en stopte het toen twijfelend in mijn schooltas. Ik rende weer naar beneden, zei mijn familie gedag en sprong op mijn fiets. Ik fietste snel en had spanningen. Dit was mijn eerste dag op de nieuwe school. De school was echt gigantisch, ik hoopte dat ik er snel mijn weg kon vinden. Ik was zo diep aan het nadenken dat ik tegen een paal aanfietsen en viel. Mijn tas plus inhoud lag over de hele weg heen verspreid. Ik hoorde een groep jongens lachen en beet op mijn lip om niet te huilen van schaamte. Waarom was ik niet wat zekerder van mezel, kon ik geen leuk grapje hier over ophangen. "Daijoubu?" hoorde ik een kalme stem zeggen. Ik keek om en keek recht in een paar mooie ogen. "Uhm, etto.." ik knikte maar en stond op. Ik klopte mijn rokje af. De jongen droeg niet hetzelfde schooluniform als ik had en hij zag er ouder uit. Hij had donkerblauw haar en hij was knáp! Ik voelde mijn wangen rood worden. Toen merkte ik mijn gevallen spullen pas op. Snel begon ik het op te rapen. De jongen was ondertussen verder gelopen. "Bedankt voor de hulp" mompelde ik sarcastisch. Het ei lag ook op de grond. Toen ik het oppakte gaf het een lichte trilling. Snel stopte ik het in mijn tas. Stel je voor dat iemand het zou kunnen zien. Ik raapte mijn fiets op en zag tot mijn verbazig dat die niets had. Ik fietste verder en even later parkeerde ik mijn fiets in de fietstallingen van school. Ik trok mijn schooluniform goed en liep naar de ingang van de school. Ik keek erg verbaasd toen ik een meisje zag staan met een klein zwevend persoontje naast haar. Wat was er toch aan de hand met me vandaag.

Misora

Ik liep richting de school. Ik keek onopvallend naar mijn rechterschouder waar ik mijn kleine Shugo Chara zag zweven. Haar naam was Nene. Ze had een lange blonde staart en roze ogen. Ik glimlachte even uit mijn ooghoek. Door Nene was ik nooit alleen. En dat vond ik ontzettend fijn. Maar ik vond het niet altijd even fijn. Nene kon me namelijk ook van mijn persoonlijkheid laten switchen. En dan werd ik opeens heel wat minder verlegen dan dat ik eigenlijk wilde zijn. Ik hield namelijk ontzettend veel van zingen, maar voor publiek liever niet. Nene dacht daar anders over. Ik vond het ook nog steeds moeilijk om te geloven dat anderen haar niet konden zien. Maar dat zou wel gewoon een zenuwachtig trekje van me zijn. Ik zuchtte en ging even met mijn hand door mijn blonde krullen. Toen rende er opeens een jongen voorbij. 'Gomen nasai!' riep hij toen hij me bijna omver duwde. Ik wilde net gaan zeggen dat het niet uitmaakte toen ik opeens mijn adem inhield. Er zweefde een klein dingetje naast hem wat riep. 'Kukai! Hayaku! Kom op!' Ik bleef abrupt staan en keek naar Nene. Nu een stuk minder onopvallend. 'Sh-Shugo Chara?!' riepen we beide tegelijk.

Introductie

Een nieuw schooljaar, twee nieuwe transferstudents en veel Shugo Chara's. Waar draait dat nou op uit? Op veel chaos en nieuwe avonturen!

Normale Rollen

Hotori Tadase Misora
Tsukiyomi Ikuto Misora
Souma Kukai Miyako
Tsukiyomi Utau Misora
Hinamori Amu Miyako
Kiseki Miyako
Yoru Miyako
Daichi Misora
Iru Misora
Eru Miyako
Ran Misora
Miki Misora
Suu Miyako
Dia Miyako

Speciale Rollen

Naam: Heiwajima Miyako
Leeftijd: 15
Klas: Star Class
Guardian: The Ace
Shugo Chara: Cherri (Charanari: Jewel Singstar!)
Uiterlijk Shugo Chara: Bruine krullen, grote blauwe ogen, klein, kersje speld geval in haar pony, headset.
Uiterlijk Charanari: Kort zwart rokje met halverwege de onderkant een rode streep. Witte blouse met rode brutels, wit met rood gestreepte kniekousen, headset, kersje in pony, haar groeit gigantisch en dan twee grote, bruine, Miku staarten.
Aanval voorwerp: Elekrische Gitaar
Extra: Ze kent haar eigen ik niet en ze heeft een bepaalde band met Misora die ze niet begrijpt.

Naam: Kotobuki Misora
Leeftijd: 14
Klas: Star Class
Guardian: The Queen
Shugo Chara: Nene (Charanari: Jewel Microphone!)
Uiterlijk Shugo Chara: Een lange blonde vlecht, grote roze ogen, klein, muzieknootje als uiteinde van de vlecht.
Uiterlijk Charanari: Kort -maar niet al te kort- wit jurkje met gele linten en strikken overal. Lange witte kniekousen met een muzieknootje aan de zijkant. Opgestoken haar met muzieknootje aan de rechterkant. Rechts van de kijker.
Aanval voorwerp: Microfoon
Extra: Ze komt nogal vrolijk over -en niet altijd even handig- maar stiekem is ze nogal onzeker enz. enz. Ze heeft dus een bepaalde band met Miyako. She likes Kukai a lot ♥