Misora

'Kotobuki Misora, ook een transfer student uit Kurobe!' hoorde ik Tadase zeggen. Oké. Rustig ademhalen. Ik kon dit. Ik kon me hier doorheen slaan. Oh, ik kon het echt wel. Let maar op. 'W-watashii wa.. Watashii wa Kotobuki Misora desu. I-Ik kom uit Kurobe en.. Eto..' Shit. Ik stotterde. Ik kon het niet. 'Daijoubu, Mi-chan. Ik help je wel.' hoorde ik Nene zeggen. 'Nene, niet-' Maar het was al te laat. Ik hoorde de "plop" toen het muzieknootje in mijn haar verscheen. Ik merkte hoe ik de microfoon uit de standaard haalde en hoe ik begon te zingen. Ik deed het niet zelf. Of misschien ook wel. Maar ik kon het niet stoppen. Ik zong gewoon voor een hele grote zaal en ik zag vanuit mijn ooghoeken dat Nene enthousiast meeklapte. Het leek net alsof ik in het lichaam van een buitenstaander zat. Alsof ik iets meemaakte wat iemand anders deed. Iemand die ik echt beslist niet was. Toen het lied afgelopen was, verdween het muzieknootje ook meteen weer uit mijn haar. Ik liet van schrik de microfoon vallen en rende zo snel als ik kon het podium af. Ik rende de school door, naar buiten, naar de tuin. Ik rende verder tot ik een plekje zag waar ik alleen kon zitten en ik ging er dan ook zitten. Mijn hoofd was helemaal rood en ik leunde ermee tegen mijn knieën. 'Nene no baka.' zei ik zachtjes. Ik schaamde me helemaal kapot.