Misora

Ik keek strak naar het podium. Wat had het meisje willen vragen? Wat was mijn... Wat was mijn wat? Toen keek ik pas goed naar het podium. Ik hield mijn adem in toen ik de jongen van net zag. En zijn Shugo Chara. Hij was eigenlijk best leuk.. Mijn blik gleed weer verder. Een meisje met roze haar stond naast hem. Ze leek niet zo op haar gemak. Ik schrok nog veel meer toen ik ook vier Shugo Chara's naast haar zag zweven. Een blauwe, een roze, een groene en een gele. Ze waren enthousiast tegen het meisje aan het praten. Maar het meisje keek strak voor zich uit. Ze leek ongelofelijk zenuwachtig. De jongen die aan het praten was had blond haar, en ook hij had een Shugo Chara naast zich zweven. Ik keek snel naar beneden. En ik voelde me niet op mijn gemak. Waarom voelde ik me eigenlijk zo? Ik zou me blij moeten voelen. Er waren meer mensen met zo'n raar zwevend persoontje naast zich. Maar ik was niet blij. Ik dacht alleen maar dat ik nog gekker werd dan dat ik al was. Ik zag dat Nene op het punt stond om naar het podium toe te vliegen en mijn ogen werden groot. Ik schudde met mijn hoofd. 'Nene... Alsjeblieft..' zei ik zachtjes en smekend. Maar ze luisterde al niet meer. Ze vloog naar het podium toe. Ondertussen stelde de blonde jongen zich voor als Hotori Tadase, The King's Chair ofzoiets. Het meisje werd voorgesteld als The Joker. Haar naam was Hinamori Amu. En de jongen die ik die ochtend al gezien had heette Souma Kukai. Hij was The Jack's Chair. Eigenlijk had ik het heel komisch moeten vinden dat iedereen de namen had van kaarten. Maar ik keek alleen maar naar Nene die steeds dichter bij het podium in de buurt kwam. Ik beet op mijn lip. Vaag hoorde ik iets over dat de drie zich de Guardians noemden en ik hoorde ook dat een meisje naast me zei dat het raar was dat ze dit jaar maar met z'n drieën waren. Ik dacht er verder niet echt bij na en keek alleen maar naar Nene die enthousiast naar het podium vloog. Uiteindelijk was ze er, maar ze draaide zich om naar mij. Ik keek naar haar en schudde even mijn hoofd. Ik hoopte dat ze snapte dat ik wilde dat ze terug kwam. En gelukkig, god zij dank, deed ze dat ook. Ze keek me even vragend aan en snapte niet waarom ze niet kennis mocht maken. Maar ik snapte eigenlijk ook niet waarom ik haar tegen had gehouden. Misschien was ik wel gewoon bang om nieuwe contacten te maken.