Misora

Ik keek naar het manteltje. 'Kawaii.' zei ik zachtjes. Toen keek ik op en glimlachte stralend. 'Arigatou gozaimasu!' zei ik vrolijk. Iedereen glimlachte terug. Toen keek ik naar mijn horloge en zag dat het hoog tijd was om naar huis te gaan. 'Gomen nasai. Ik moet naar huis. Anders gaat mijn moeder flippen.' Ik stond op en schoof de stoel aan. Ik zag dat Miyako ook op stond. 'Ik moet ook gaan.' zei ze. De rest van de Guardians stond ook op en knikten. 'Goed. Dan zien we elkaar morgen weer. We komen eerst hier samen en dan gaan we naar de bijeenkomst.' zei Tadase. Ik knikte. 'Hai!' zei ik. 'Mata ashita ne.' zei Miyako en we liepen samen The Royal Garden uit. We kwamen erachter dat we een lang eind samen konden lopen. Daar was ik blij om. Dan hoefde ik niet het hele eind alleen te lopen. Nene en Cherri zweefden vrolijk naast ons en hielden hun mond niet meer. Ze kwebbelden maar door. 'Raar om opeens zomaar bij een groep te horen.' zei ik en Miyako knikte. 'Dat is inderdaad vreemd. Maar het voelt wel fijn.' zei ze en ik knikte. Iedereen zag er heel erg aardig uit en ze deden ook aardig. Dat was inderdaad fijn. Het hele nieuwe school idee werd opeens veel minder eng als je gelijk nieuwe mensen ontmoette en nieuwe vrienden maakte. En ik voelde me eigenlijk ook meteen op mijn gemak. Toen kwamen we op het punt waar we allebei een andere kant uit moesten. 'Zullen we hier morgenvroeg weer afspreken?' vroeg ik. Miyako knikte. We spraken de tijd af en toen liepen we allebei een andere kant uit. Ik draaide me nog even om en zwaaide. En Miyako deed op dat moment precies hetzelfde. Ik lachte en draaide me opnieuw om. Ik liep weer verder naar huis.