Miyako

Ik wreef door mijn ogen en staarde nog een keer naar het meisje. Toen ze terugkeek keek ik snel weg en werden mijn wangen rood. Snel liep ik door. Ik wist dat ik naar de ceremonie moest, maar waar moest ik eigenlijk heen...? Mooh! Ik pakte het handvat van mijn tas steviger vast en liep de school in. Wow, groot, mooi, netjes. Ik keek met glinsterde ogen door de grote ruimte waar ik nu in stond. Ik moest ook mijn kluisje vinden. Dat moest ik eigenlijk eerst doen. Ik ging puur op mijn gevoel naar links en zocht een poosje. Op het gegeven moment kwam ik dan bij de kluisjes uit. Nu nog het goede nummer. Mijn blik gleed naar mijn hand, aan de binnenkant van mijn hand had ik het nummer geschreven. 1293 en waar stond ik nu? 1458. Hmm, ik liep verder tot ik in de buurt van mijn kluisje kwam. Mijn kluisje was wel erg herkenbaar. Hij zat helemaal boven aan en was in tegenstelling tot de rest van de kluisjes helemaal roze. Haha, wat grappig. Wacht. Roze. Nee! Ik sloeg mijn handen tegen mijn gezicht en kon wel gillen. Had ik weer. Met een zucht opende ik mijn kluisje en er vielen blaadjes uit. Ik raapte ze op en hoopte dat niemand het had gezien. Op elk blaadje stond het woord embryo geschreven met een vreemd getekend ei geval erbij. Ik trok mijn wenkbrauwen op, verfrommelde de blaadjes en gooide ze in de prullenbak. Snel dumpte ik mijn fietssleutel en andere overbodige spullen in het kluisje en sloot ik het af. Ik keek naar de grote klok die er hing en slikte. Ik was haast te laat voor de ceremonie! Snel zocht ik naar de ruimte waar dat werd gehouden. Oh, wat zat het vol. Haastig zocht ik een plekje en deed ik mijn best zo min mogelijk achter stoelpoten te blijven hangen. Ik zag het meisje van vanochtend weer, de stoel naast haar was leeg. Ik besloot daar maar te gaan zitten. Niet dat ik haar kende ofzo, maar ik had haar een keer gezien en iets in me vertelde me dat ik naast haar moest gaan zitten. Ik ging zitten en glimlachte. Weer zag ik dat vreemde zwevende ding. "Hé, zou ik wat mogen vragen?" Vroeg ik. Het meisje keek om en knikte. "Wat is..." ik werd halverwege mijn vraag onderbroken door een stem die van het podium afkwam. Het meisje keek naar het podium en ik dus ook. Er stond een blonde jongen waarvan waarschijnlijk iedereen op het eerste moment dacht "Haa, wat is hij knap, mijn prins" maar jammer genoeg val ik niet voor blond. Dat zorgde ervoor dat ik weer aan die mysterieuze jongen van vanmorgen moest denken. Ik schudde mijn hoofd en richtte mijn aandacht weer op het podium. Er stonden nog twee andere. Een jongen waarvan mijn eerste indruk was dat hij heel erg sportief was en een meisje met roze haar.