Miyako

Uiteindelijk had Amu me toch maar mee naar binnen genomen in The Royal Garden. We zaten aan het tafeltje en ik zat tegenover Amu. Ik voelde me niet bepaald op mijn gemak. "Alle kinderen houden een ei in hun hart, en bij wat uitzonderlijke gevallen meerdere, in die eieren zitten hun would-be-self. Als ze uitkomen helpen ze je een handje met het vinden van je echte ik" zei ze. Ineens verstrakte haar gezicht. "Waar is de jouwe?" vroeg ze toen. Eh? Had ik er dus ook één. Was dat, dat vreemde ei? "Uhm.." ik begon in mijn tas te graven en vond het niet. "Het is weg" zei ik geschrokken. "Eh?! Nani!" Amu sprong overeind. "Hoe heet je trouwens?" vroeg ze toen dommetjes. "H-heiwajima Miyako" "Hinamori Amu" ik knikte met een verlegen glimlach. "We gaan je ei nu meteen zoeken!" zei ze. Weer knikte ik. Amu rende naar buiten en ik volgde haar ongemakkelijk. Amu gooide de deur open en stond recht voor een jongen met rood/bruin haar en een grijns. "Kukai!" riep Amu geschrokken. Achter de jongen die blijkbaar Kukai heette verscheen ook nog de blonde jongen van het podium en het meisje waar ik naast zat. Het meisje liep naar me toe. "Kotobuki Misora desu, deze is van jou" ze stak het ei naar me uit. Ik keek haar vreemd aan. Hoe kwam zij daar nou weer aan? Ik had het vast laten vallen! Met trillende handen pakte ik het ei aan. Het voelde warm en verschoof even. Ik schrok en het ei viel bijna uit mijn handen. Wat was dit? Ik zou waarschijnlijk nogsteeds slapen en dit zal wel een erg vreemde droom zijn. Maar dan had ik die pijn van het vallen niet gevoeld. Ik begreep er niets van. Alsof er kleine Would-be-selfs bestaan. Maar waarom zag ik het dan? "Eh, Heiwajima-san, gaat het? Je ziet nogal bleek" zei Amu. "Oi?" Kukai zwaaide voor mijn gezicht maar ik staarde alleenmaar vreemd naar het ei.