Misora

Ik stond aan de grond genageld en keek naar de richting waar de jongen heen was gegaan. Hij stond er al lang niet meer. Ik keek naar Nene. Het was niet zo dat ik had gedacht dat ik de enige was met een Shugo Chara, maar ik had niet verwacht iemand tegen te komen die er ook een had. Toen draaide ik me om en zag ik dat er een meisje naar me keek. Ze keek nogal vreemd. Ik flipte weer eens over het idee dat er misschien iemand was die Nene kon zien, maar ik stelde mezelf weer gerust. Dat kon niet. Ik draaide mezelf weer terug en begon verder te lopen. Verder op deze school rond te lopen die ik niet kende, tussen personen die ik niet kende. En weer een golf van onzekerheid. Geweldig dit. Nene en ik liepen naar de aula dinges. Daar zou alles beginnen. De toespraak. En de dingen die daarmee te maken hadden. 'Nene, geen dingen doen waar ik me later voor ga schamen.' zei ik zachtjes. Ik zag Nene serieus knikken, maar ik wist dat ik daar niet op kon vertrouwen. Als Nene vond dat ze iets moest doen, dan zou het ook gebeuren. Daar kon ik niets aan doen. Ik liep door de open deuren van de aula en ik keek de zaal door. Toen besefte ik opeens dat ik de jongen met de Shugo Chara zocht. Ik schudde mijn hoofd eventjes. Het was niet raar om een Shugo Chara te hebben toch? Ik bedoel, ik was zelf ook niet echt raar. Ik was nogal doorsnee. Ik had alleen een klein vliegend persoontje naast me die mijn persoonlijkheid kon veranderen, dat was alles. Oké. Dat klinkt niet als iets waar je een dat was alles achter kon plakken. Maar ik was niet echt raar ofzo. Dus andere personen met een Shugo Chara konden ook heel normaal zijn. Ik liep verder en ging ergens in het midden zitten. Ik staarde naar het grote podium en vond het idee dat ik hier niemand kende ineens ontzettend eng. Ik slikte en keek onzeker om me heen.