Miyako

"Dat was geweldig !" zei ik verbluft. "Deshooouuuuu!" zei Cherri die hyperactief om mijn hoofd heen vloog. "Je ging van boem en glitter en UWAAAAAAAAW!" ze vloog nog sneller. Ik lachte om haar. "Het voelde zo goed nyuu!" gilde ze nu. Er verscheen een gitaartje in haar hand en ze sloeg alle snaren kort aan. "Ik ben zo blij nyuu!" "Dat is te merken" zei ik lachend. Ineens draaide ik me om en zag ik de jongen nog net weglopen. Cherri hing naast mijn hoofd en keek hem na. We haalde tegelijk onze schouders op. "Ne, Kotobuki-san, ben je er weer klaar voor om terug naar binnen te gaan?" vroeg Tadase. Misora knikte. Kukai glimlachte. "Kom!" met zijn vieren gingen we terug naar binnen. Waar was Amu? "Straks, na de lessen, hebben we nog een vergadering in the Royal Garden" zei Tadase. Misora en ik knikte. Samen met Misora ging ik naar het klaslokaal. Tadase en Kukai hadden nog snel iets te doen.

Gomen ne, Misora-chan.. Ben inspiloos TT___TT

Misora

Ik keek naar Miyako en hoe ze aanviel. Dit was echt iets vreemds. We waren opeens veranderd van gewone meisjes naar Mahou Shoujo's. Eigenlijk had ik een enorme afkeer tegen mahou shoujo.. Maar goed. Dit was toch allemaal een droom dus kon ik net zo goede meespelen. 'Mighty Mic!' riep ik opeens. En en verscheen een knalgele microfoon in mijn handen met allemaal kleine roze sterretjes erop. 'MICROPHONE BLAAAAAAAAAST!' schreeuwde ik. Er schoten geluidsgolven weg die zorgden dat het ei echt helemaal stil bleef en dat het helemaal niet meer bewoog. Het was een soort van verdoofd. Miyako en ik keken naar elkaar. 'Dit is raar.' floepte ik eruit. En Miyako knikte. 'Zeg dat wel.' Toen begonnen de kettingen die we net hadden gekregen opeens te gloeien. Even later begon het echt een fel licht uit te stralen. Toen voelde ik opeens dat ik warm van binnen werd en ook hoe Miyako's hand zich om de mijne sloot. Ze keek me verbaasd aan. Waarschijnlijk had ze geen idee waarom ze dat net had gedaan. Toen stegen we een stuk op van de grond. Ik had eigenlijk -stiekem- best hoogtevrees en vond dit doodeng. Ik gilde eventjes. Ook Miyako zag eruit alsof ze liever op de grond stond. Toen schreeuwden we opeens tegelijk iets. 'Jewel Twins no Duetto!' Ik voelde mezelf opeens ontzettend krachtig worden. De andere hand, die die we dus niet van elkaar vast hadden, van Miyako en mij kwam naar elkaar toe en we maakten samen een hartje in de lucht. 'HEAL YOUR HEART!' schreeuwden we weer tegelijk en toen kwam er een stroom van muzieknootjes uit die naar het ei vloog. Het ei werd omsingeld en Miyako en ik landden weer. Toen we weer naar het ei keken zagen we dat het van kleur was veranderd en nu geen X meer had.

Miyako

"Kotobuki-san!" ik rende het podium af achter Misora aan. Na een poosje zoeken vond ik haar in de tuinen. Ik hurkte naast haar neer. "Hé, je zingt goed" zei ik zachtjes. Misora brabbelde wat in zichzelf. "Kom op, binnen no-time is iedereen het vast vergeten" zei ik onzeker. Misora wilde net wat gaan zeggen toen Tadase en Kukai naast ons hurkte. Ze trokken Misora overeind. "Ik wilde jullie net iets geven en dan rennen jullie weg" zei Tadase alsof er niets was gebeurd. Kukai en hij hadden een kettinkje vast. Voorzichtig deed Tadase me de ketting op, Kukai deed dat bij Misora. Het was een kettinkje met een roze steentje eraan. "Kireee" zei ik zachtjes. Toen kwam er iets langs ons heen flitsen, gevolgd door een jongen met kattenoren die er achteraan zoefde. Dat was die jongen! "MUUURRRIIIIIIII" ging er door de lucht. "Batsu tamago" zei Tadase geschrokken. Ik wilde het helpen. Het goed maken. Ineens, zonder dat ik het besefte riep ik iets en maakte ik handgebaren. "Miyako no kokoro! UNLOCK!" Cherri ging terug in haar ei en ging terug mijn lichaam in. Ik werd opgetild door een groen met rood licht en voelde me helemaal warm en fluffig van binnen. Niet veel later belande ik op de grond. Misora kwam ook naast me neer. Wauw! Ze zag er echt schattig uit! Toen bekeek ik mezelf. "Kyaaaaa! Kawaii!" riep ik blij uit, helemaal niet verbaasd dat ik getransformeerd was. Het ei kwam weer terug en Ikuto ook. Verbaasd stopte hij voor ons. Ik richtte me tot het ei. Het bewoog heel veel. "Elektrick Tune!" riep ik. Er verscheen een bloedrode gitaar in mijn handen. Met mijn gitzwarte plectrum gleed ik over de snaren. "TUNE WAVE!" paarse kringen schoten uit de gitaar naar het ei om het op zijn plaats te houden.

Misora

'Kotobuki Misora, ook een transfer student uit Kurobe!' hoorde ik Tadase zeggen. Oké. Rustig ademhalen. Ik kon dit. Ik kon me hier doorheen slaan. Oh, ik kon het echt wel. Let maar op. 'W-watashii wa.. Watashii wa Kotobuki Misora desu. I-Ik kom uit Kurobe en.. Eto..' Shit. Ik stotterde. Ik kon het niet. 'Daijoubu, Mi-chan. Ik help je wel.' hoorde ik Nene zeggen. 'Nene, niet-' Maar het was al te laat. Ik hoorde de "plop" toen het muzieknootje in mijn haar verscheen. Ik merkte hoe ik de microfoon uit de standaard haalde en hoe ik begon te zingen. Ik deed het niet zelf. Of misschien ook wel. Maar ik kon het niet stoppen. Ik zong gewoon voor een hele grote zaal en ik zag vanuit mijn ooghoeken dat Nene enthousiast meeklapte. Het leek net alsof ik in het lichaam van een buitenstaander zat. Alsof ik iets meemaakte wat iemand anders deed. Iemand die ik echt beslist niet was. Toen het lied afgelopen was, verdween het muzieknootje ook meteen weer uit mijn haar. Ik liet van schrik de microfoon vallen en rende zo snel als ik kon het podium af. Ik rende de school door, naar buiten, naar de tuin. Ik rende verder tot ik een plekje zag waar ik alleen kon zitten en ik ging er dan ook zitten. Mijn hoofd was helemaal rood en ik leunde ermee tegen mijn knieën. 'Nene no baka.' zei ik zachtjes. Ik schaamde me helemaal kapot.

Miyako

Ik hoorde het geroezemoes aan de andere kant van de zaal. Aan de andere kant van het gordijn, waar wij zometeen zouden staan. Ik was hier niet klaar voor, ik hield er niet van om in de spotlights te staan. Jawel, ik vind het wel leuk. Ik ben gewoon nerveus. Ik frunnikte zenuwachtig aan het speldje in mijn pony dat ik er vanmorgen snel in had geschoven omdat hij vreselijk krulde. "Je kan het Miyako-chii, ik help je nyuu" zei Cherri opgewekt in mijn oor. Ik zette een trillende glimlach op. "Het lukt je wel, Heiwajima-san" zei Tadase. "Uhu! Ik vond het ook niets in het begin" zei Amu. Mijn glimlach stopte met trillen. Het gordijn ging open. We stapte met zijn vijven naar voren. "Hallo iedereen. We zijn hier vandaag weer met zijn alle om twee nieuwe Guardians voor te stellen" begon Tadase. Hij gebaarde met zijn hand naar Misora en mij. "Voor The Ace Chair hebben we de transferstudent, helemaal nieuw uit Kyoto, Heiwajima Miyako" Ik stond aan de grond vastgenageld. Het scherpe witte licht scheen fel in mijn ogen. Mijn knieën knikte. "Hayaku, Miyako-chii!" Ik hoorde een lichte poef en voelde me anders. Ik keek door de zaal. Ik snakte naar aandacht. Soepeltjes liep ik naar de microfoon. Met heel veel spontaniteit en humor stelde ik mezelf voor. Was ik mezelf nu voor schut aan het zetten? Nee, dat niet, maar ze vonden het wel leuk. Ik sloot af met een buiging en "Yoroshiku onegaishimasu!" en hoorde weer de poef. Ik voelde me weer mezelf. Cherri hing voor me en keek me met een geruststellende glimlach aan. Ze stak haar duimpjes op. Ik glimlachte terug. "Voor The Queens Chair hebben we..." begon Tadase.

Misora

Ik liep naar de tafel en bleef achter de stoel staan. Ik leunde er met mijn handen op. 'Dus. Wat is de bedoeling zometeen?' zei ik vrolijk. 'Het is niet ingewikkeld. Jullie stellen jezelf gewoon voor, en eigenlijk is dat alles. Je zegt wie je bent, in welke klas je zit, dat soort dingen. Je verteld een beetje over jezelf, meer hoef je niet te doen.' zei Kukai. Ik knikte. 'Oké, dat kan ik wel.' zei ik. Oké. Kan ik dat wel? Schoot er door mijn hoofd heen. Ik kreeg er kriebels van in mijn buik als ik eraan dacht. Ik was niet goed voor grote groepen. Ik moest al stotteren als ik een spreekbeurt moest houden. En dit waren nogal wat meer mensen dan dat je normaal gesproken bij je spreekbeurt had. Ik haatte dit soort situaties, maar ik kon me nu niet zo zwak laten zien. Dus bleef ik vrolijk glimlachen terwijl ik diep van binnen misselijk begon te worden. Tadase keek naar mij en Miyako-chan. 'Jullie hebben nog zo'n tien minuten voordat we gaan.' zei hij. Ik zag Miyako knikken. Leek het nou zo of was zij eigenlijk ook bloednerveus. 'Daijoubu. Maak je maar geen zorgen.' zei Amu. Ze legde haar hand op mijn schouder en ik keek even naar haar. Toen knikte ik. Volgens mij keek ze dwars door mijn ik-durf-het-echt-wel-masker heen. De tien minuten gingen ontzettend snel, en ik probeerde me in die korte tijd allemaal variaties te bedenken over hoe ik me kon voorstellen. 'Konnichiwa! Watashii wa Kotobuki Misora desu! Daijoubu, minna?!' Of was dat te energiek? Ik dacht van wel. Of moest ik me gewoon rustig houden? Maar dan zou iedereen denken dat ik suf en saai was en dat zou ook geen goede indruk maken. Oh, ik wist het niet! En net toen ik bijna echt aan het doorslaan was, was het volgens Tadase tijd om te gaan. Ik slikte en liep The Royal Garden uit. Op naar de school. Op naar de aula. En alles werd alleen nog maar erger toen ik achter het gordijn van het podium stond.

Miyako

Met een geroosterde boterham met jam in mijn mond fietste ik naar de afgesproken plek. Ik hoopte dat ik niet te laat was, ik had me namelijk een half uur verslapen. Ik begon sneller te fietsen en zag haar toen staan. "Miyako-chii, er zit jam op je wang nyuu" riep Cherri, maar ik hoorde haar niet. Ik stopte naast Misora. "Ohayo!" zei ik opgewekt. Misora keek me even aan en begon toen te lachen. "Eh? Nani?" ik keek of ik mijn kleren binnenstebuiten aanhad, maar dat was niet. "Er zit allemaal jam op je wang" zei Misora. "Dat zei ik toch nyuu" zei Cherri. "Eh?" Ik ging met mijn hand naast mijn wang en keek er toen naar. Het zat vol met aardbeienjam. Ik moest ook lachen. Met mijn fiets aan de hand liep ik verder met Misora naar school. Toen we er eenmaal waren liepen we meteen naar The Royal Garden. Voorzichtig opende ik de deur. "Ohayo" riep ik. "Ohayo Miyako-tachi!" riep Kukai. Ik glimlachte onzeker en liep verder. Misora liep achter me aan.