Miyako

Zag ik dat nou goed? Werd ik gek? De drie mensen op het podium hadden ook van die vreemde figuurtjes rondom hun hangen. Het kon niet anders, ik werd gek. Ik balde mijn vuisten, stond op en rende weg. Ik greep ondertussen mijn tas omhoog want het was niet zo handig om die te laten staan in een grote zaal vol met mensen die ik allemaal niet ken. Op het moment dat ik naast het ene meisje rende viel mijn ei uit mijn tas op haar schoot, maar ik had het niet door. "Oi, matte.." zei het meisje nog, maar ik hoorde het niet en rende verder. Toen ik eenmaal de zaal uit was wist ik eigenlijk niet zo goed waar ik naartoe moest. Ik liep de school uit en liep chaotisch wat rond. Het kon toch niet waar zijn. Ik dacht diep na. Liet mijn kennis me nou in de steek? Ik had nog nooit gehoord dat iemand beweerde dat er kleine mannetjes naast je zweefde. Nouja, gekken misschien? Schizofrenen? Of hadden die alleen maar last van stemmen in hun hoofd. Ik wist het niet meer, maar ik wist wel dat het me allemaal even teveel werd. Uiteindelijk kwam ik uit bij een groot glazen gebouw, de deur stond open en ik kon het niet laten om er binnen te kijken. "Zo, dus hier ben je" zei plots iemand. Ik keek heel erg schuldig en betrapt om. Het was het rozeharigemeisje. "Dit gebouw is van de Guardians, je mag hier niet binnenkomen" zei ze redelijk streng. Toen zag ik ze weer. Met grote ogen keek ik ze alle vier aan. De kleine meisjes glimlachte allemaal terug. "Ze kan ons zien!" zie er eentje in een groen jurkje. "Eh? Zie jij Shugo Chara's!" riep Amu verbaasd. Ik was even stil. Shugo Chara's? "Eh? Sugoii Chara's?" Amu lachtte. "Nee, Shugo Chara's, je kleine would-be-selfs" Hallo? Kon iemand mij en dat meisje even voor haar hoofd slaan? Er staan er hier duidelijk een paar door te draaien. "Zien die dingen Shugo Chara's?" ik wees naar de kleine dingetjes. "Ja" zei Amu.