Misora

'Daijoubu?' zei ik. Ik hield mijn hoofd schuin en ik keek naar het meisje. Ik snapte wel hoe ze zich voelde. Ik had hetzelfde ook gehad. Het gevoel van gek worden. Het gevoel dat je raar bent. Dat je alles maar inbeeld. Ik wist precies wat het allemaal inhield. Het meisje reageerde nog steeds nergens op. 'Het zal niet meer lang duren voordat je ei uitkomt.' zei ik met een twijfelend glimlachje. Toen keek het meisje me strak aan. 'U-uitkomt? Er komt echt.. Iets uit? Moet ik het uitbroeden? Maar..' stamelde ze. Ik hoorde Hotori-kun lachen. 'Je hoeft het niet uit te broeden, het komt vanzelf uit.' zei hij met een glimlachje. Ik knikte even. Het meisje keek weer naar het ei. 'Het komt allemaal goed.' zei ik zachtjes. En toen keek het meisje me alweer strak aan. 'Het komt goed? Ik heb vanmorgen een ei in mijn bed gevonden. En het beweegd en het is warm. En jullie zeggen dat het uitkomt en dat er dan zo'n raar klein persoontje uitkomt? En dat zou goed moeten zijn?' zei ze. Ik probeerde weer te glimlachen. 'Ik weet dat het raar klinkt. En je denkt waarschijnlijk dat je gek word. Dat had ik eerst ook. Maar langzamerhand word alles duidelijker. Dit is mijn Would be Self. Haar naam is Nene.' Ik knikte met mijn hoofd naar Nene die nog steeds bij mijn schouder zweefde. Nene knikte eventjes naar het meisje. En ik glimlachte nog een keer, deze keer wat sterker. Ik kon zien dat het meisje nog steeds ontzettend twijfelde.